Occitan

Mencionada tre lo sègle X, la gleisa Sant-Jacme es l’un de los edificis religiós los mai vièlhs de Besièrs. Establida defora de l’embarri medieval, mas sus una posicion dominanta, èra la gleisa d’una abadiá bèla del òrdre de Sant-Agustin.

Tre sa construccion, aquela Abadiá es força coneguda, que Raimon II, vescomte de Besièrs causit de s’i far enterrar en 969.

Lo sègle XII es une epoca benesida per l’abadiá. L’un de los abats es nomenat avesque de Besièrs, puèi archavesque de Narbona. Dins aquel temps, lo bastiment primitiu foguèt remplaçat per la gleisa romanica a nau unica que se pot veire uèi, amb son absida bèla, de cinq pans.

L’abadiá es destrusida pendent la Revolucion. Pas que la gleisa demora, mas se muda en talhièr de fabricacion de baionetas.

Al sègle XIX, s’apond en mai doas travadas dins la nau, e mai lo pòrge d’estil neoromanic de la dintrada. Las veirièras son de la fin del sègle XX.

Defora, dins del jardin amainatjat al luoc del clastre vièlh, se pot admirar lo cabeç e profechar d’un mirador sus la plana de l’Òrb, e sus la catedrala Sant-Nazari, qu’es pas de creire.

Foto : La nau e lo còr de la gleisa.

© ville de Béziers